Werkgever moet verschuldigde premies aan sociaal fonds en bedrijfstakpensioenfonds betalen

Geschil over hoogte en verschuldigdheid premies aan sociale fondsen in de schoonmaaksector, waaronder het bedrijfstakpensioenfonds schoonmaak. Verkeerde eisende partijen zijn genoemd in de stukken. Op verzoek van eiseressen wordt tot rectificatie overgegaan. Vast staat dat de vof premies en bijdrages is verschuldigd over de periode dat zij personeel in dienst had. Hoogte van achterstallige premie is door eiseressen na rolbeslissing voldoende onderbouwd. De vof is € 1.568,33 aan premies en bijdragen verschuldigd aan de fondsen. De gecrediteerde bedragen over de periodes dat de vof geen personeel in dienst had, hadden de fondsen al in mindering gebracht op de hoofdsom. De wettelijke consumentenrente wordt toegewezen.

Ontbinding arbeidsovereenkomst, billijke vergoeding met pensioenschade

Arbeidsrechtelijk geschil waarbij werkgeefster bedrijfsrecherche inschakelt. Kantonrechter ontbindt de arbeidsovereenkomst op verzoek van werkgeefster wegens verstoorde arbeidsverhouding. Het voorwaardelijk ontbindingsverzoek van werkneemster wordt eveneens toegewezen, voor het geval werkgeefster haar verzoek intrekt. In beide gevallen volgt toekenning van een transitievergoeding en een billijke vergoeding inclusief pensioenschade met veroordeling van werkgeefster in een gedeelte van de werkelijke proceskosten van werkneemster.

Werkgever moet achterstallige pensioenpremies aan Bpf Schoonmaak betalen

Werkgever ontvangt facturen van onder meer Bpf Schoonmaak. Een aantal facturen wordt niet of te laat betaald. De kantonrechter stelt vast dat de hoogte van de facturen onvoldoende gemotiveerd zijn betwist en kent de vorderingen toe, inclusief rente en kosten.

Ontslag statutair bestuurder: billijke vergoeding € 19.000 en pensioenschade € 5.500

Geschil over ontslag van een statutair directeur van een participatiemaatschappij. De kantonrechter oordeelt dat het ontslag onterecht is gegeven en kent de werknemer een billijke vergoeding toe van € 19.000 en pensioenschade van € 5.500.

Vrachtvliegers Martinair hebben na overname KLM recht op Martinair-cao en niet op gunstiger KLM-cao en pensioenregeling

Het geschil in deze zaak gaat tussen circa 250 vrachtvliegers en KLM en Vereniging Nederlandse Verkeersvliegers (VNV). De vrachtvliegers stellen dat op hen de KLM-cao en -pensioenregeling van toepassing zijn, zodat zij onder meer recht hebben op beloning conform deze cao. Daarnaast stellen de vrachtvliegers kort gezegd dat zij wat betreft senioriteit/anciënniteit hetzelfde behandeld moeten worden als KLM-vliegers. VNV heeft volgens de vrachtvliegers onrechtmatig jegens hen gehandeld door hen onvoldoende en onjuist te informeren over hun rechten en plichten, wat VNV schadeplichtig maakt jegens hen. Alle door de (250) voormalige Martinair vrachtvliegers ingestelde vorderingen zijn gebaseerd op het uitgangspunt dat zij door de overgang van onderneming per 1 januari 2014, waardoor zij bij KLM in dienst zijn gekomen, onder de KLM-cao en daarmee ook onder de pensioenregeling van KLM zijn komen te vallen. De vrachtvliegers hebben recht op de Martinair-cao die ten tijde van de overname van de activiteiten bij Martinair door KLM gold, maar niet op de gunstiger KLM-cao en -pensioenregeling. Ten tijde van de overgang gold de Martinair-pensioenregeling, zodat de vrachtvliegers daar recht op hebben en niet op de pensioenregeling van KLM. Alleen ten aanzien van hun eis om anciënniteit dan wel senioriteit te laten meetellen bij een eventuele komende reorganisatie geeft de kantonrechter de vrachtvliegers gelijk.

Overgangsrecht verzet zich tegen beoordeling discriminatie naar geslacht van korting nabestaandenpensioen wegens groot leeftijdsverschil

Geschil over de vraag of de korting van het nabestaandenpensioen wegens een groot leeftijdsverschil verboden onderscheid naar geslacht oplevert. De commissie van beroep van PFZW oordeelde in een bindend advies van niet. De kortingsregeling levert in beginsel indirect onderscheid wegens geslacht op. De kantonrechter oordeelt dat eiseres geen rechten kan ontlenen aan de wettelijke gelijkebehandelingsvoorschriften omdat de opbouw van het weduwenpensioen heeft plaatsgevonden vóór 17 mei 1990. Het Barber-arrest en het Ten Oever-arrest hebben geleid tot Richtlijn 96/97/EG en tot nader bepaald overgangsrecht met betrekking tot de Wet gelijke behandeling. Hieruit volgt dat de Europese regelgeving over gelijke beloning niet van toepassing is op pensioenuitkeringen die zijn opgebouwd in verband met arbeid die is verricht vóór 17 mei 1990, omdat die pensioenen niet als beloning in de zin van de Europese regelgeving ter zake van gelijke behandeling worden beschouwd.

Echtscheiding met overeengekomen pensioenverdeling

Echtscheiding tussen Roemeense man en vrouw die in 2013 in België zijn gehuwd en vanaf 2016 in Nederland wonen. De vrouw woont vanaf december 2019 in Duitsland met haar nieuwe partner. Het hof stelt de zorgregeling vast naar Nederlands recht, de partneralimentatie naar Duits recht en het huwelijksvermogensrecht naar Belgisch recht. Ter zitting bij het hof hebben partijen alsnog overeenstemming bereikt over de verdeling van hun pensioenen. Het hof bepaalt dat de man uiterlijk 30 dagen na de datum van deze beschikking een bedrag van € 26.000 aan de vrouw moet betalen uit hoofde van de verdeling van zijn pensioen, en dat het pensioen van de vrouw buiten de verdeling blijft.

Geen pensioenvoorziening met terugwerkende kracht afgesproken; wel volledige loondoorbetaling tijdens tweede ziektejaar

Werkgever en werkneemster, thans ex-echtgenote van de DGA, hebben indertijd een arbeidsovereenkomst opgemaakt in verband met een letselschadeprocedure. Werkneemster vordert uit hoofde daarvan doorbetaling van loon tijdens het tweede ziektejaar. Het hof acht aannemelijk dat zij in een eerdere ziekteperiode ook in het tweede ziektejaar 100% loon kreeg doorbetaald bij gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid en erop mocht vertrouwen dat in een tweede ziekteperiode, conform de arbeidsovereenkomst, ook 100% tijdens het tweede ziektejaar zou worden betaald. Na getuigenverhoor is niet komen vast te staan dat partijen een pensioenvoorziening met terugwerkende kracht hebben afgesproken. Die vordering wordt afgewezen.

Hof wijst vordering getuigen- en deskundigenverhoor in pensioenzaak toe

Geschil of werkgevers met ingang van 1 januari 2015, na afloop van de uitvoeringsovereenkomst 2010, nog jaarlijkse premie (in de zin van art. 1 Pensioenwet) verschuldigd zijn voor administratiekosten, rentegarantie, belegging en beheer en solvabiliteitsbeslag. Werkgevers verzoeken om een voorlopig getuigen- en deskundigenverhoor. Het hof concludeert dat er geen sprake is van een afwijzingsgrond. Het verzoek wordt toegewezen.

Advocaat en accountant niet schadeplichtig voor schending zorgplicht cliënten

Voormalige cliënten (appellanten) vinden dat advocaat en/of accountant (geïntimeerden) zijn tekortgeschoten in hun zorgplicht, waardoor zij schade hebben geleden. Dat geldt onder meer voor pensioenadvies, dat volgens hen heeft geleid tot fiscale onzuiverheid. Zij vorderen dat het hof voor recht verklaart dat geïntimeerden ieder onrechtmatig hebben gehandeld (dan wel tekort zijn geschoten in hun zorgplicht) jegens elk van hen en de daardoor geleden en nog te lijden schade moeten vergoeden. Het hof oordeelt dat de vorderingen betreffende de pensioenkwestie zijn verjaard omdat meer dan vijf jaar is verstreken tussen aanvang verjaring (rapport pensioennext 23 mei 2014) en de stuitingsbrief van 31 oktober 2019. Ook ten aanzien van andere gemaakte verwijten concludeert het hof dat deze niet tot toewijzing van de vorderingen van appellanten kunnen leiden.