Geen pensioenverrekening volgens Boon/Van Loon na koude uitsluiting in Aruba

De kern van het geschil tussen partijen is of eiseres aanspraak heeft op een deel van het ouderdomspensioen dat gedaagde (zowel voor als tijdelijk het huwelijk) van partijen heeft opgebouwd bij Apfa. In het Boon/Van Loon-arrest van 27 november 1981 (NJ 1982/503) heeft de Hoge Raad bepaald dat pensioenrechten in het algemeen voor het gedeelte dat op het tijdstip van de ontbinding van de gemeenschap door echtscheiding of scheiding van tafel en bed reeds was opgebouwd, bij de verdeling van deze gemeenschap door middel van verrekening in aanmerking moeten worden genomen. Sindsdien moeten pensioenrechten dus bij de verdeling van een huwelijksgoederengemeenschap worden verdeeld. Uit het arrest volgt dat in het geval sprake is van huwelijkse voorwaarden in beginsel geen plaats is voor pensioenverrekening. Dit zogenoemde Boon/Van Loon-criterium geldt voor Aruba onverkort. Gedaagde heeft dan ook terecht aangevoerd dat, nu partijen onder huwelijkse voorwaarden gehuwd zijn geweest waarbij iedere gemeenschap van goederen is uitgesloten, verdeling van pensioenrechten niet aan de orde is en eiseres geen aanspraak heeft op een deel van het door hem opgebouwde ouderdomspensioen.

Afwijzing aanvraag militair arbeidsongeschiktheidspensioen terecht

Beroepsmilitair vraagt militair arbeidsongeschiktheidspensioen aan. De aanvraag wordt afgewezen omdat hij niet arbeidsongeschikt zou zijn. Eiser heeft geen bezwaar gemaakt tegen het besluit van augustus 1998 waarbij hij niet arbeidsongeschikt is verklaard. In juli 2020 dient hij (opnieuw) een verzoek in voor militair arbeidsongeschiktheidspensioen. Dat verzoek wordt afgewezen onder verwijzing naar het besluit uit 1998. De rechtbank oordeelt dat zij mocht uitgaan van de rechtmatigheid van dat besluit. Eiser moet redelijkerwijs geacht worden met dit besluit bekend te zijn. Voor zover de aanvraag aangemerkt moet worden als een verzoek om terug te komen op het eerdere besluit, geldt dat eiser geen nieuwe of feiten of omstandigheden1 heeft aangevoerd. Het beroep is ongegrond.

Afwijzing verzoek militair arbeidsongeschiktheidspensioen Bosniëganger

Beroepsmilitair uitgezonden naar Bosnië verzoekt na PTSS-klachten om militair invaliditeitspensioen. Dat verzoek is afgewezen. De rechtbank oordeelt dat vaststaat dat er geen sprake is van invaliditeit met dienstverband omdat de PTSS moet worden verklaard door traumatische ervaringen in de privésfeer. De rechtbank komt niet toe aan de vraag of de door eiser genoemde pesterijen onder de uitoefening van de militaire dienst als bedoeld in het Besluit vallen. Het beroep is gegrond met instandlating van de rechtsgevolgen. Omdat het beroep gegrond is, moet verweerder de proceskosten van eiser vergoeden.

Werkgever valt onder werkingssfeer Schoonmaak en is verplicht cao- en pensioenpremies af te dragen

Moppie Schoon en Gezellig B.V. valt onder de werkingssfeer van de Collectieve Arbeidsovereenkomst in het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf van de Stichting Raad voor Arbeidsverhoudingen schoonmaak- en Glazenwassersbranche (hierna: RAS) en van het verplichte bedrijfstakpensioenfonds van de Stichting Bedrijfstakpensioenfonds voor het Schoonmaak- en Glazenwassersbedrijf (Bpf Schoonmaak). De werkgever is verplicht om cao- en pensioenpremies af te dragen.

Raad oordeelt dat verzoek om registratie als ambtenaar in vaste pensioengerechtigde dienst terecht niet-ontvankelijk is verklaard

Bij de aangevallen uitspraak heeft het Gerecht een door appellant gemaakt bezwaar tegen de – door appellant gestelde – weigering van de Stichting APFA om, ter uitvoering van een jegens appellant genomen benoemingsbesluit van 23 mei 2001 (Landsbesluit 1) en een benoemingsbesluit van 20 november 2003 (Landsbesluit 2), appellant te registreren als ambtenaar in vaste pensioengerechtigde dienst met ingang van 1 oktober 2000, niet-ontvankelijk verklaard. De Raad van beroep in ambtenarenzaken oordeelt dat het niet-ontvankelijk verklaard verzoek om registratie als ambtenaar in vaste pensioengerechtigde dienst terecht is. Vast staat dat appellant niet beschikte over de vereiste schriftelijke aanstelling. Bovendien is het pensioenfonds – de Stichting APFA – een bij de Landsverordening privatisering in het leven geroepen privaatrechtelijk lichaam. Dat is in het algemeen niet aan te merken als administratief orgaan. De artikelen 6 en 7 van die landsverordening leiden er evenmin toe dat de Stichting APFA voor het onderhavige geding – bij uitzondering – moet worden aangemerkt als administratief orgaan. De afwijzing door het pensioenfonds (de Stichting APFA) voldoet niet aan de vereisten van artikel 35 van de La.

Werkgever die snijmachine ontwikkelt met robot valt onder werkingssfeer metaal en techniek

Partijen twisten over de vraag of Solufo als werkgever valt onder de werkingssfeer van de fondsen en of Solufo gehouden is om aan de fondsen premiebedragen te voldoen. In de Verplichtstellingsbeschikking voor het bedrijfstakpensioenfonds voor de Metaal en Techniek is (kort gezegd) bepaald dat werknemers die werkzaam zijn in ondernemingen die uitsluitend of in hoofdzaak werkzaamheden uitvoeren bestaande uit het ontwerpen, ontwikkelen en/of vervaardigen van apparaten, ongeacht de aard van het materiaal, verplicht deelnemen in PMT. Uit de verslagen en de e-mail van Solufo is voldoende gebleken dat de werknemers van Solufo zich bezighouden met (in ieder geval) het ontwikkelen van apparaten, namelijk de snijmachine in de vorm van een robot, en dat zij daarmee onder de reikwijdte van voormeld artikel vallen. Dat deze robot nog steeds in de ontwikkelingsfase verkeert, dat het apparaat nog niet (goed) werkt, dat nog slechts sprake is van een prototype en dat deze (nog) niet in serie wordt gemaakt, zoals door Solufo is aangevoerd, doet niet af aan dit oordeel. De conclusie is dat Solufo ten onrechte de premiebijdragen onbetaald heeft gelaten.

Eiswijziging bij memorie van grieven over pensioenverevening niet verschenen geïntimeerde wordt door hof uitgesloten

Kern van de zaak is de vraag welk bedrag appellant maandelijks aan geïntimeerde moet betalen op grond van een afspraak met betrekking tot de verrekening van door appellant opgebouwde pensioenrechten, welke afspraak partijen hebben opgenomen in een echtscheidingsconvenant dat zij op 10 mei 1993 zijn aangegaan. Appellant heeft ter uitvoering van het beding in het echtscheidingsconvenant € 310 per maand betaald. De rechtbank heeft appellant veroordeeld tot betaling van € 371,88 per maand. Op vordering van appellant in reconventie heeft de rechtbank beslist dat appellant een door het pensioenfonds ABP doorgevoerde korting op zijn pensioenaanspraken, naar rato mag toepassen op het door hem aan geïntimeerde te betalen deel van zijn ouderdomspensioen. Deze beslissing en hetgeen de rechtbank daaraan ten grondslag heeft gelegd, valt buiten het bestek van het hoger beroep, aangezien dit uitsluitend betrekking heeft op het vonnis in conventie. Geïntimeerde is niet verschenen in het hoger beroep. De eiswijziging bij memorie van grieven is niet tijdig bij exploot aan geïntimeerde kenbaar gemaakt en daarom uitgesloten. Bij memorie van grieven aangedragen gronden strekken tot toewijzing van de niet toelaatbaar geoordeelde gewijzigde eis en zijn daarmee zodanig verknoopt, dat niet behoorlijk naar voren is gebracht waarom het bestreden vonnis zou moeten worden vernietigd anders dan in verband met en omwille van de toewijzing van die gewijzigde eis. Gronden voor vernietiging van het bestreden vonnis zijn zonder eigenmachtige destillatie door het hof niet voldoende kenbaar.

Geen schorsing pensioenbetaling man aan vrouw na uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis over echtscheiding

Na scheiding heeft de rechtbank de man veroordeeld tot betaling aan haar van een deel van zijn pensioen. De rechtbank heeft dat vonnis uitvoerbaar bij voorraad verklaard. Het hof wijst de vordering tot schorsing van de tenuitvoerlegging van het vonnis van de rechtbank af.

Verstrijken verjaringstermijn pensioen leidt tot beroepsaansprakelijkheid advocaat

Advocaat heeft erflater bijgestaan bij echtscheiding en afwikkeling daarvan. Na overlijden van de erflater ontstaat een geschil met de zoon over onder meer veronderstelde beroepsaansprakelijkheid van de advocaat. In geschil is onder meer of verjaringstermijnen van alimentatie- en pensioenaanspraken door een fout van de advocaat zijn verstreken. Het hof is evenals de rechtbank van oordeel dat de advocaat (appellant) jegens de erflater onzorgvuldig heeft gehandeld door onder de gegeven omstandigheden geen maatregelen te treffen om verjaring van de aan haar toegekende pensioenaanspraken te voorkomen. Dat had temeer voor de hand gelegen nu appellant wist dat als gevolg van het beslag uit hoofde van de overbedelingsvordering haar pensioendeel sinds december 2006 niet werd voldaan, zodat er een reëel risico ontstond dat deze periodieke aanspraken bij niet tijdige voldoening zouden verjaren. Van een redelijk bekwaam en redelijk handelend advocaat mocht onder die omstandigheden worden verwacht dat hij maatregelen had getroffen om het verlies van aanspraken te voorkomen door zijn cliënt op het risico van verjaring van die aanspraken te wijzen en/of te informeren over de wijze waarop de verjaring van deze aanspraken kon worden voorkomen en/of door zelf zorg te dragen voor stuiting van de verjaring van die aanspraken. Vast staat dat appellant dit heeft nagelaten.

Vakbonden ontvankelijk in collectieve vordering over voortzetting deelneming pensioenfonds vervoer na overgang van onderneming

Bij een transactie treden ongeveer 1200 werknemers uit dienst van XPO I en II en in dienst van XPO III via een overgang van onderneming. Ongeveer 800 werknemers bouwden pensioen op bij het bedrijfstakpensioenfonds vervoer. Na indiensttreding bij XPO III zijn zij niet langer deelnemer aan BPF vervoer maar is de pensioenregeling van ASR van toepassing verklaard. In deze procedure oordeelt de rechtbank dat de vakbonden samen via een collectieve actie deelname aan BPF vervoer als exclusieve belangenbehartiger zijn aangewezen en dat zij ontvankelijk zijn in hun vordering over voortzetting van deelname bij BPF vervoer.