Verevening pensioen na echtscheiding niet uitgesloten

Geschil na echtscheiding in 1996 over toepasselijkheid verevening pensioen. Vrouw vordert verevening. Rechtbank oordeelt dat WVPS niet is uitgesloten. Er is geen rechtsverwerking. De rechtbank verklaart voor recht dat WVPS van toepassing is. Man moet meedwerken aan informatieverschaffing door opvragen pensioenoverzichten en wordt veroordeeld om 50% van het brutopensioen aan de vrouw te betalen bij uitkering. Vordering nabestaandenpensioen wordt afgewezen want daarover is onvoldoende gesteld.

Toepassing 25% knip op pensioen beroepsmilitair door Defensie niet onrechtmatig

Beroepsmilitair stelt dat Defensie onrechtmatig heeft gehandeld door hem bij zijn bevordering van kapitein tot majoor niet te informeren over de gevolgen van de bevordering voor zijn pensioen. Zijn brutosalaris steeg met 33%. Op zijn pensioen is de zogenoemde 25% pensioenknip toegepast. Daardoor daalde zijn pensioen. De militair vindt dat Defensie zijn zorgplicht heeft geschonden en vordert schadevergoeding. De rechtbank wijst dat af. De zorg- en informatieplicht strekt niet zo ver dat Defensie eiser uit eigen beweging had moeten waarschuwen of informeren over de eventuele gevolgen voor zijn pensioen van het aanvaarden van de aan de functietoewijzing verbonden bevordering. Van de werknemer kan worden gevergd dat hij voor specifieke op hemzelf betrekking hebbende situaties informatie vraagt bij de pensioenuitvoerder. De rechtbank oordeelt dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat schade is geleden omdat eiser met het thans voor hem uit de majoorsrang voortvloeiende pensioen – met de 25%-pensioenknip – een hoger pensioen ontvangt dan het pensioen dat hij – zonder toepassing van een pensioenknip – zou ontvangen als hij een functie in de kapiteinsrang was blijven uitoefenen.

Werkgever moet na einde arbeidsovereenkomst werknemer aanmelden bij pensioenfonds en achterstallige pensioenpremies afdragen

Geschil over verplichtingen werkgever na einde arbeidsovereenkomst. De kantonrechter oordeelt dat de werkgever de werknemer moet aanmelden bij het pensioenfonds en de achterstallige pensioenpremies moet afdragen.

Pensioenfonds heeft niet tijdig advies gevraagd aan verantwoordingsorgaan bij voorgenomen besluit overstap PGB en liquidatie

Deze uitspraak heeft betrekking op de vraag of het pensioenfonds AVH heeft voldaan aan zijn verplichting om het verantwoordingsorgaan tijdig om advies te vragen over de collectieve waardeoverdracht naar PGB. De Ondernemingskamer oordeelt dat dit niet het geval is. Het pensioenfonds heeft op 11 juni 2020 aan het verantwoordingsorgaan advies gevraagd over het in die adviesaanvraag nader uitgewerkte voornemen om per 1 januari 2021 te komen tot een collectieve waardeoverdracht aan PGB en het verantwoordingsorgaan verzocht om uiterlijk op 25 juni 2020 te adviseren. Zonder die door hemzelf gestelde termijn af te wachten heeft het pensioenfonds op 17 juni 2020 een overeenkomst met PGB tot collectieve waardeoverdracht ondertekend. De in die overeenkomst opgenomen ontbindende en opschortende voorwaarden laten aan het pensioenfonds geen ruimte om zelfstandig – dat wil zeggen zonder instemming van PGB – af te zien van de collectieve waardeoverdracht indien de inhoud van het door het verantwoordingsorgaan uit te brengen advies hem daartoe aanleiding zou geven. Het pensioenfonds heeft met het ondertekenen van de overeenkomst van 17 juni 2020 besloten tot collectieve waardeoverdracht aan PGB zonder het advies van het verantwoordingsorgaan af te wachten. Omdat de overeenkomst van 17 juni 2020 is ondertekend voordat de door het pensioenfonds gestelde termijn voor advisering was verstreken, moet achteraf worden vastgesteld dat het advies niet op een zodanig tijdstip is gevraagd dat het van wezenlijke invloed kon zijn. De Ondernemingskamer verklaart voor recht dat het pensioenfonds niet in redelijkheid heeft kunnen komen tot het besluit tot het aangaan van de overeenkomst van collectieve waardeoverdracht van 17 juni 2020 met PGB en verplicht het pensioenfonds dit besluit in te trekken en de gevolgen daarvan ongedaan te maken.

Werknemer met C-polis komt op grond van polis- en verzekeringsvoorwaarden niet in aanmerking voor WAO-hiaatpensioen

Geschil tussen werknemer en verzekeraar die via C-polis verzekering heeft bij Zwitserleven. Werknemer is met ingang van 1 maart 2003 arbeidsongeschikt geworden. De arbeidsovereenkomst tussen werkgever en werknemer is per 1 mei 2003 ontbonden. Kern van het geschil is of de werknemer aanspraak heeft op een WAO-hiaatverzekering. Werknemer stelt dat hij voldoet aan de in de polis omschreven voorwaarden om de polis premievrij te doen zijn en voor een arbeidsongeschiktheidspensioen ter grootte van het WAO-hiaat (hierna: WAO-hiaatpensioen) in aanmerking te komen. Het hof gaat hierin niet mee. De omschrijving in de polis kan niet kan worden geabstraheerd van de op de verzekering van toepassing zijnde voorwaarden. Uit de Algemene Verzekeringsvoorwaarden oktober 1999 en de Aanvullende Voorwaarden AOU7 oktober 1999 volgt dat werknemer op de grondslag van de door hem met Zwitserleven gesloten verzekeringsovereenkomst geen aanspraak kan maken op enige WAO-hiaatuitkering na 1 mei 2003 (en tot 1 mei 2019). Ook op grond van het pensioenreglement komt werknemer niet in aanmerking.

Toedeling Arubaans pensioen na echtscheiding aan ex-echtgenoot

Na echtscheiding verzoekt ex-echtgenoot om toedeling van tijdens huwelijk opgebouwd Arubaans pensioen en bij Zwitserleven opgebouwd pensioen. Dat pensioen is ingegaan op 1 februari 2012. Het gerecht deelt het aan de ex-echtgenoot toekomende deel van zowel het Arubaans pensioen als het bij Zwitserleven opgebouwd pensioen toe wegens overbedeling in de periode 1 februari 2012 tot en met 1 oktober 2020. De echtgenoot wordt veroordeeld met ingang van 2 december 2020 iedere maand het bedrag te betalen aan de ex-echtgenoot. Die veroordeling komt te vervallen vanaf het moment dat de pensioenverzekeraar of het pensioenfonds dat maandelijkse bedrag telkens rechtstreeks betaalt en blijft betalen aan eiseres.

Cassatieklachten tegen niet toegestane eiswijziging over affinanciering pensioen na ontslag falen

Tussen partijen heeft een arbeidsovereenkomst bestaan die met ingang van 30 juli 2007 is ontbonden. Partijen hebben sindsdien geprocedeerd over de financiële afwikkeling van de arbeidsovereenkomst. In cassatie gaat het alleen nog over beslissingen van het hof die betrekking hebben op de vraag of werkgever Freecrown heeft voldaan aan zijn verplichting om pensioenvoorzieningen te treffen ten behoeve van betrokkene. De klachten gaan over het niet toestaan van een eiswijziging, het terugkomen op een bindende eindbeslissing en over het oordeel van het hof dat voor de berekening van de affinanciering van het verzekerd kapitaal een rekenrente van 4% moet worden gehanteerd. De Hoge Raad heeft de klachten over het arrest van het hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van dat arrest. De Hoge Raad hoeft niet te motiveren waarom hij tot dit oordeel is gekomen. Bij de beoordeling van deze klachten is het namelijk niet nodig om antwoord te geven op vragen die van belang zijn voor de eenheid of de ontwikkeling van het recht.

Verlaging pensioenopbouw politiemedewerkster wegens fiscale redenen toelaatbaar

Dit geschil gaat over de pensioenopbouw tijdens de regeling partieel uittreden (RPU) van een politiemedewerkster. Die is initieel voortgezet tijdens het verlof. De Belastingdienst stelt dat die pensioenopbouw moet worden verlaagd omdat het geen verlof is maar gedeeltelijke beëindiging van werkzaamheden. Vanaf 1 januari 2018 zal de Belastingdienst geen naheffingsaanslag opleggen. De verminderde pensioenopbouw is voor het eerst met terugwerkende kracht tot 1 januari 2018 toegepast bij de salarisbetaling van november 2018. Die verminderde pensioenopbouw is het gevolg van de verhoging van de pensioenrichtleeftijd ingevolge de Wet VAP en een nieuw standpunt van de Belastingdienst over de aard van de RPU. Belanghebbenden mogen er in het algemeen niet op vertrouwen dat de ten tijde van de toekenning geldende regelgeving onverminderd van kracht zal blijven. In dit geval heeft de korpschef in het besluit tot toekenning van de RPU zonder voorbehoud vermeld dat alle aan het salaris gerelateerde aanspraken, zoals bijvoorbeeld pensioenopbouw (en dus ook de te betalen pensioenpremie), gelijk blijven. De Centrale Raad van Beroep oordeelt dat dit een aan de korpschef toe te rekenen toezegging is waaruit betrokkene redelijkerwijs kon en mocht afleiden dat de deelname aan de RPU niet van invloed zou zijn op de pensioenopbouw en daarmee op de te betalen pensioenpremie. In dit geval moet toch worden geoordeeld dat de korpschef niet gehouden is om aan de gerechtvaardigde verwachtingen te voldoen. De korpschef mocht het algemeen belang laten prevaleren boven het belang van appellante om de toezegging na te komen.

Intrekking vrijstellingsbesluit met terugwerkende kracht is in strijd met rechtszekerheid

Werkgever heeft vrijstelling van verplichte deelneming aan het bedrijstakpensioenfonds Hibin vanaf 1 juli 2001. Het pensioenfonds trekt de vrijstelling in vanaf 1 maart 2020 met terugwerkende kracht. Partijen zijn het er over eens dat de werkgever in ieder geval op 1 maart 2020 niet meer onder de verplichte werkingssfeer van Bpf HiBiN viel. Onduidelijk is wanneer de activiteiten van eiseressen gewijzigd zijn. De rechtbank oordeelt dat intrekking van het vrijstellingsbesluit van 20 april 2004 met terugwerkende kracht in strijd met de rechtszekerheid is. Dat betekent dat ervan uit moet worden gegaan dat de werkgever(s) van 1 juli 2001 tot 1 maart 2020 over een vrijstelling beschikten.

Bpf Schoonmaak te snel met faillissementsaanvraag in coronatijd

Bpf Schoonmaak en beroepsorganisatie RAS vragen faillissement aan van werkgever wegens openstaande vorderingen. Werkgever voert aan dat niet volledig voldoen van vorderingen komt door coronamaatregelen. De rechtbank oordeelt dat in die niet aan de werkgever toe te rekenen omstandigheden mag worden verwacht dat het Bpf een betalingsregeling treft. De werkgever heeft een volgens de rechtbank reële betalingsregeling voorgesteld en met de nakoming een betekenisvolle aanvang gemaakt. In dat licht kan niet gesproken worden van de toestand opgehouden te hebben te betalen. De rechtbank merkt op dat geen sprake is van een steunvordering van betekenis. Weliswaar zijn er twee verzoekers maar de vordering van de tweede verzoeker bedraagt slechts € 379,73. De rechtbank oordeelt dat dit bedrag onder de omstandigheden te gering is om te voldoen aan de vereisten die redelijkerwijs aan een steunvordering moeten worden gesteld.