Aanvraag militair arbeidsongeschiktheidspensioen terecht afgewezen

De rechtbank oordeelt dat de aanvraag voor een militair invaliditeitspensioen terecht is afgewezen. Eiser stelt PTSS te hebben opgelopen tijdens uitzending als dienstplichtig militair naar Libanon. De psychiater kan geen PTSS vaststellen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de psychiater deugdelijk en inzichtelijk uiteengezet waarom hij anders dan eisers behandelaars geen PTSS heeft kunnen vaststellen. Dat de behandelaars tot een andere diagnose zijn gekomen is geen aanleiding tot twijfel aan de diagnose van de deskundige. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat de deskundige heeft aangeven dat het verschil in diagnose mogelijk samenhangt met de context van zijn psychische expertise, waarbij de nadruk ligt op het objectiveren van de klachten, terwijl binnen een behandelsetting voor een belangrijk deel ook gevaren wordt op de subjectieve beleving van klachten; het primaire doel van de behandeling bestaat immers uit verlichting van lijden zoals de patiënt dat beleeft. De lengte van het onderzoek is op zichzelf niet bepalend voor de zorgvuldigheid daarvan.

Werkgever moet bedrag afstorten voor pensioenvoorziening werknemer

Partijen hebben een executiegeschil over de financiële afwikkeling van de arbeidsovereenkomst na vernietiging door het hof van het door de werkgever gegeven ontslag op staande voet. Partijen verschillen onder meer van inzicht over het percentage in te houden loonheffing, te storten bedrag in pensioenvoorziening en de vraag of dwangsommen zijn verbeurd. Op het punt van de (netto)salarisbetalingen heeft werkgever aan het arrest voldaan. De rechtbank oordeelt dat werkgever nog € 11.049,79 moet storten in de pensioenvoorziening van werknemer.

Bij partneralimentatie hoeft bij draagkracht geen rekening te worden gehouden met pensioenvoorziening man

Geschil na echtscheiding over omvang van de partneralimentatie. Het hof oordeelt dat de ingangsdatum van de partneralimentatie 1 juli 2019 is. Dat is de datum waarop de echtelijke woning is verkocht aan de opvolgend eigenaar. Tot dat moment had de man dubbele woonlasten. Anders dan de rechtbank oordeelt het hof dat de behoefte van de vrouw niet is verbleekt. De welstand gedurende het huwelijk is derhalve bepalend voor de behoefte van de vrouw. Het hof houdt bij de berekening van de draagkracht van de man geen rekening met een bedrag van € 500 aan extra pensioenlasten per maand of met extra stortingen, nu de man geen inzicht heeft verschaft in de omvang van het pensioengat en de noodzaak tot pensioenaanvulling in deze omvang en op deze wijze. Het hof kan derhalve niet beoordelen of de extra pensioenvoorzieningen redelijk zijn en voorrang zouden moeten hebben boven de onderhoudsplicht van de man. De man bouwt immers sedert de echtscheiding in 2014 nog steeds verder zijn reguliere ABP-pensioen op, waarvoor maandelijks reeds een premie van circa € 600 wordt afgedragen. Voorts heeft de man geen aangifte of aanslag Inkomstenbelasting 2019 overgelegd evenmin als een aangifte 2020, zodat zijn vermogenspositie niet duidelijk is. Daarnaast is ter mondelinge behandeling gebleken dat partijen uit de overwaarde van de echtelijke woning ieder € 120.000 hebben overgehouden. Gelet hierop is het hof van oordeel dat extra pensioenstortingen door de man niet prevaleren boven zijn onderhoudsplicht jegens de vrouw. De man heeft de ruimte om in de aanvullende behoefte van de vrouw te voorzien en dient met ingang van 1 juli 2019 – gelet op het verzoek van de vrouw – een bijdrage van € 2.715 per maand in de kosten van het levensonderhoud van de vrouw te voldoen.

Militair arbeidsongeschiktheidspensioen: mate van arbeidsongeschiktheid juist vastgesteld

Geschil over de mate van arbeidsongeschiktheid van een militair die uitgezonden is geweest naar Libanon. Na letsel aan zijn rechterknie tijdens de uitoefening van militaire dienst is zijn mate van arbeidsongeschiktheid vastgesteld op 20%. Naar aanleiding van bezwaar daartegen wegens PTSS en een second opinion door eiser is de mate van arbeidsongeschiktheid om die reden na psychiatrische analyse door Defensie verhoogd met 1,25%. Eiser meent dat dit 10,8% moet zijn. De rechtbank oordeelt dat het beroep van eiser daartegen ongegrond is.

Werkgeversdeel pensioenpremie is geen loon en daarmee geen onderdeel uurloon bij eindafrekening niet genoten vakantie-uren

Arbeidsrechtelijk geschil met bestuursrechtelijke aspecten over stopzetting loondoorbetaling, hoogte WW-uitkering en eindafrekening. Eiser heeft onder meer bezwaar gemaakt tegen wijze waarop rekening is gehouden met pensioen(premie) bij eindafrekening. De rechtbank oordeelt onder meer dat verweerder 1 eisers bevoegde gezag is. Daarom is alleen verweerder 1 bevoegd om op eisers bezwaar tegen de stopzetting van de loondoorbetaling te beslissen. Verweerder 2 heeft het bestreden besluit 3 dan ook onbevoegd genomen. Eisers werkloosheidsuitkering is ten onrechte gebaseerd op het laatstgenoten salaris in plaats van het sv-loon. De te hoge uitkering is naar de toekomst gecorrigeerd. Het bezwaar van eiser daartegen slaagt niet, ook niet wanneer de pensioenopbouw daardoor lager wordt doordat de pensioenpremie lager wordt. Eiser stelt verder dat de eindafrekening niet klopt omdat ten onrechte geen rekening is gehouden met het werkgeversdeel van de pensioenpremie. De rechtbank oordeelt dat de werkgeverspremie geen onderdeel uitmaakt van het loonbegrip. Daarom hoeft dat niet bij het berekenen van het uurloon voor de uitbetaling van niet-genoten vakantie-uren te worden meegenomen.

Leeftijdsafhankelijke werknemerspremie geen verboden leeftijdsonderscheid

Werkgever hanteert een premieovereenkomst met een leeftijdsafhankelijke werknemerspremie. Werknemer stelt dat dit verboden leeftijdsonderscheid is. De kantonrechter oordeelt dat het leeftijdsonderscheid objectief gerechtvaardigd is. De leeftijdsafhankelijke pensioenbijdrage leidt ertoe dat er voor alle werknemers, ongeacht leeftijd, een adequaat en betaalbaar pensioen kan worden opgebouwd.

Loonadministrateur niet aansprakelijk voor werkingssfeer verplicht bpf

Dit geschil gaat over de vraag of een loonadministrateur aansprakelijk is nadat het verplichtgesteld bedrijfstakpensioenfonds PMT de werkgever aanschrijft. De werkgever is samengevat een rolluikbedrijf. De kantonrechter oordeelt dat de loonadministrateur niet aansprakelijk is.

Ex-werknemer Martinair gebonden aan beëindigingsvergoeding in vaststellingsovereenkomst

Geschil na vaststellingsovereenkomst Martinair en werknemer. Relevant is dat de vrijwillige vertrekregeling van Martinair door de Belastingdienst is aangemerkt als RVU, met extra heffing van 52% tot gevolg. Partijen sluiten een vaststellingsovereenkomst met daarin een beëindigingsvergoeding en finaal kwijtingsbeding. Na sluiten van de vaststellingsovereenkomst blijkt na een procedure bij de rechtbank dat de RVU niet van toepassing is. Werknemer vordert daarop vergoeding buiten het in de vaststellingsovereenkomst opgenomen bedrag. Het hof legt de vaststellingsovereenkomst uit en concludeert dat partijen daaraan gebonden zijn.

Ex-werknemer Martinair gebonden aan beëindigingsvergoeding in vaststellingsovereenkomst

Geschil na vaststellingsovereenkomst Martinair en werknemer. Relevant is dat de vrijwillige vertrekregeling van Martinair door de Belastingdienst is aangemerkt als RVU, met extra heffing van 52% tot gevolg. Partijen sluiten een vaststellingsovereenkomst met daarin een beëindigingsvergoeding en finaal kwijtingsbeding. Na sluiten van de vaststellingsovereenkomst blijkt na een procedure bij de rechtbank dat de RVU niet van toepassing is. Werknemer vordert daarop vergoeding buiten het in de vaststellingsovereenkomst opgenomen bedrag. Het hof legt de vaststellingsovereenkomst uit en concludeert dat partijen daaraan gebonden zijn.

Ex-werknemer Martinair gebonden aan beëindigingsvergoeding in vaststellingsovereenkomst

Martinair en werknemer hebben onderhandeld over beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Relevant bij de vormgeving van de beëindiging is of de vrijwillige vertrekregeling fiscaal wordt aangemerkt als een RVU-regeling. Dan geldt een extra heffing van 52%. Na uitwisseling van standpunten wordt er een vaststellingsovereenkomst gesloten met individuele beëindigingsvergoeding. Werknemer vordert nabetaling beëindigingsvergoeding voor de situatie dat achteraf zou komen vast te staan dat de vrijwillige vertrekregeling niet kwalificeert als Regeling Vervroegd Uittreden. Het hof oordeelt dat de werknemer geen recht heeft op een andere vergoeding dan die in de vaststellingsovereenkomst is opgenomen.