Werknemer heeft voldoende belang bij oordeel over onderbrenging pensioenverzekering door werkgever

Geschil over nakoming pensioenovereenkomst. Pensioenovereenkomst met defined benefit-regeling is overgenomen door RBC. Deze had pensioenverzekeringsovereenkomsten afgesloten met Ennia, waaronder een DB-polis voor werknemer. Ennia maakt de aanspraken over aan RBC. Vervolgens ontstaat een procedure tussen RBC en Ennia over de vraag of het DB-plan bij Ennia had moeten blijven. Het gerecht oordeelt van niet, hoger beroep loopt. De werknemer verzoekt de rechter om RBC te bevelen het pensioen te verzekeren en onder te brengen. Het gerecht oordeelde dat werknemer daarbij geen belang had omdat RBC bereid was om zolang de procedure met Ennia loopt, de pensioenaanspraken te garanderen via een bankgarantie. Het gemeenschappelijk Hof oordeelt dat werknemer voldoende belang heeft. Het beroep van RBC op de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid gaat op. Het Hof acht, zolang er geen onherroepelijke uitspraak is in het geding tussen RBC en Ennia, het afdwingen van nakoming van de verzekeringsverplichting naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.

Werkgever is geen buitengerechtelijke kosten verschuldigd aan bedrijfstakpensioenfonds en sociale fondsen

Geschil over buitengerechtelijke kosten die Bedrijfstakpensioenfonds bouw en sociale cao-fondsen vorderen van onderneming in de bouwnijverheid. De hoofdsom is betaald. De kantonrechter oordeelt dat sprake is van overeengekomen buitengerechtelijke kosten in het uitvoeringsreglement. Getoetst wordt aan de eisen voor dergelijke vorderingen in het rapport BGK integraal. In deze zaak is geen sprake van meer dan werkzaamheden dan een enkele (eventueel herhaalde) aanmaningsbrief. Er zijn onvoldoende buitengerechtelijke werkzaamheden verricht om te oordelen dat zij recht hebben op vergoeding van buitengerechtelijke kosten.

Onduidelijkheid over omvang premievordering pensioenfonds op werkgever: gelet op onduidelijkheid dient werkgever beperkt deel te betalen

Langdurig geschil tussen Bedrijfstakpensioenfonds beroepsvervoer en werkgever over de juistheid en omvang van de premievorderingen. In eerdere vonnissen is overwogen dat het onmogelijk was om op basis van de door partijen in het geding gebrachte grote hoeveelheid gegevens de juistheid van hetgeen partijen naar voren hebben gebracht te verifiëren, zodat zonder nadere toelichting van partijen geen beslissing kan worden gegeven. De zaak is daarna jarenlang aangehouden op verzoek van partijen. Het gaat in deze zaak nu alleen nog om de vraag of gedaagde moet worden veroordeeld om een bedrag van € 113.559,10 aan pensioenpremies te betalen aan het Pensioenfonds over de jaren 2005-2012. Het Pensioenfonds is er nog steeds niet in geslaagd duidelijk te maken welk bedrag aan pensioenpremie werkgever nog moet betalen. Nu het Pensioenfonds zijn vordering niet heeft onderbouwd, zal de kantonrechter uitgaan van het overgelegde overzicht van werkgever en hem veroordelen om het door hem (later in deze procedure) erkende bedrag van € 8.647,43 aan het Pensioenfonds te betalen.

Geen hoger beroep mogelijk voor hoofdelijk aangesproken bestuurders wegens berusting vonnis door betaling tegen finale kwijting

Appellant 1 en appellant 2 zijn door het Bedrijfstakpensioenfonds beroepsvervoer over de weg persoonlijk aansprakelijk gesteld voor achterstallige pensioenpremies die verschuldigd waren door het expeditiebedrijf waarvan zij bestuurder zijn geweest. Nadat de kantonrechter de vorderingen van het Pensioenfonds had toegewezen, hebben appellant 1 en appellant 2 onderhandeld over betaling van een lager bedrag aan het Pensioenfonds tegen finale kwijting. Daarover is overeenstemming bereikt en appellant 1 en appellant 2 hebben dit lagere bedrag betaald. De vraag is of appellant 1 en appellant 2 daarna nog in hoger beroep mogen gaan van het vonnis van de kantonrechter. Het hof oordeelt met het Pensioenfonds dat appellant 1 en appellant 2 met bedoelde overeenstemming het vonnis van de kantonrechter niet meer ter discussie kunnen stellen.

Bestuurders gedeeltelijk aansprakelijk voor achterstallige pensioenpremies

Geschil over bestuurdersaansprakelijkheid wegens niet afgedragen pensioenpremies aan bedrijfstakpensioenfonds voor diverse vennootschappen. Hof oordeelt dat bestuurders aansprakelijk zijn. In de brief van 27 juni 2016 voor één van de vennootschappen leest het hof echter wel een melding van betalingsonmacht voor dan nog toekomstige nota’s. Het Pensioenfonds had dat redelijkerwijze ook moeten begrijpen. Voor die premie geldt dan dat de bestuurders slechts persoonlijk aansprakelijk zijn indien het Pensioenfonds aannemelijk maakt dat het niet betalen van de bijdragen het gevolg is van aan de bestuurders te wijten kennelijk onbehoorlijk bestuur in de periode van drie jaar voor 27 juni 2016 (art. 23 lid 3 Wet Bpf). Het Pensioenfonds heeft echter geen, althans onvoldoende duidelijke, feiten of omstandigheden aangevoerd ter onderbouwing daarvan.

Hof wijst verzoek om prestation compensatoire na scheiding Franse man en vrouw af

Geschil over echtscheiding Franse man en vrouw en de afwikkeling daarvan. Hof oordeelt dat het rechtsmacht heeft nu de gewone verblijfplaats bij indienen echtscheidingsverzoek Nederland was. Het hof is bevoegd om te oordelen over het verzoek tot prestation compensatoire. Het is een onderhoudsverplichting in de zin van de Europese Alimentatieverordening. Het hof ziet geen aanleiding voor toekenning van een prestation compensatoire aan de vrouw. Daarbij is onder meer van belang dat de vrouw niet heeft onderbouwd dat haar inkomenspositie door een loopbaankeuze tijdens haar huwelijk is verslechterd, dat zij over een aanzienlijk vermogen beschikt en dat partijen een vaststellingsovereenkomst hebben gesloten over de pensioenrechten.

Geen opheffing executoriale beslagen voor dwangsommen 1 miljoen wegens niet tijdig afstorten pensioen

Executiegeschil. Na echtscheiding is de bv van de man (DGA) veroordeeld om het deel van het ouderdomspensioen af te storten. Vervolgens heeft de vrouw na kort geding een vonnis verkregen waarin eiser veroordeeld is tot dwangsommen van € 25.000 per dag met een maximum van € 1 miljoen. De vrouw heeft na het verlopen van de tijd laten weten dat de dwangsommen waren verbeurd tot een bedrag van (toen) € 75.000. Daarna is executoriaal beslag gelegd. Eind 2020 is het bedrag dat benodigd was voor het werknemerspensioen afgestort. Eiser vordert opheffing van de beslagen en opheffing van de dwangsomveroordeling. De rechtbank oordeelt dat voorshands niet onaannemelijk is dat eiser een bedrag aan dwangsommen verbeurd heeft, gelet op het feit dat het bedrag voor het werknemerspensioen van gedaagde pas eind 2020 is afgestort. Vooralsnog is niet gebleken dat eiser door de door gedaagde gelegde executoriale beslagen zwaar getroffen is. Het belang van gedaagde bij handhaving van de executoriale beslagen wordt dan ook geacht zwaarder te wegen dan dat van eiser bij opheffing daarvan. De dwangsom op nakoming door eiser van veroordeling punt 5.2 van het vonnis dient (voor de toekomst) te worden opgeheven omdat vaststaat dat eiser deze veroordeling inmiddels is nagekomen, en de dwangsom op nakoming door eiser van veroordeling punt 5.4 van het vonnis dient te worden opgeheven omdat vaststaat dat nakoming door eiser (inmiddels) blijvend onmogelijk is.

Ex-militair heeft recht op hoger militair arbeidsongeschiktheidspensioen

Geschil ex-militair en Defensie over hoogte militair arbeidsongeschiktheidspensioen. De ex-militair heeft PTSS en vele klachten, waaronder prostaatcarcinoom. Na heroverweging in bezwaar is de mate van arbeidsongeschiktheid vastgesteld op 10,83% en is hem een militair arbeidsongeschiktheidspensioen toegekend. De rechtbank ziet geen aanleiding om te twijfelen aan de juistheid van het door verweerder ingenomen standpunt dat voor de door eiser geclaimde aandoeningen geen sprake is van dienstverband. Eiser is op basis van een eigen schatting uitgekomen op een mate van invaliditeit van 69,6% (70%). Verzekeringsarts Koperberg is naar aanleiding van het beroepschrift tot de conclusie gekomen dat de mate van invaliditeit moet worden berekend op 20,42%. Het beroep is gegrond voor zover verweerder de mate van invaliditeit met dienstverband heeft vastgesteld op 10,83%. De rechtbank zal het beroep in zoverre vernietigen en zelf in de zaak voorzien door te bepalen dat eiser met ingang van 22 maart 2017 aanspraak heeft op een militair invaliditeitspensioen berekend onder meer naar een mate van 20,42% van de pensioengrondslag.

Bij hoogte aanvullende uitkering arbeidsongeschiktheidspensioen is ten onrechte rekening gehouden met arbeidsongeschiktheidspensioen

Geschil over hoogte aanvullende uitkering arbeidsongeschiktheidspensioen van volledig arbeidsongeschikte ex-werknemer politie. Bij het bepalen van de hoogte van de aanvullende uitkering is rekening gehouden met zowel WIA als het arbeidsongeschiktheidspensioen. De rechtbank oordeelt dat in dit geval een wettelijke grondslag voor het meenemen van het arbeidsongeschiktheidspensioen ontbreekt.

Man moet zich bij akte uitlaten over omvang maandelijkse uitkering voor ex-vrouw na scheiding

Geschil over verdeling pensioen na scheiding op Curaçao. Het Hof oordeelt dat de eiswijziging bij akte is toegestaan volgens het Curaçaose procesrecht. De vrouw kan aanspraak maken op het door de man tijdens het huwelijk opgebouwde pensioen, via een maandelijkse uitkering. De brief van APC over de omvang van de pensioenaanspraken bevat twee scenario’s, een eenmalige uitkering en een jaarlijkse uitkering. De man heeft een eenmalige uitkering betaald aan de vrouw, die betwist daarmee akkoord te zijn. Het hof oordeelt dat de vrouw recht heeft op een maandelijkse uitkering. De man dient zich na contact met APC bij akte uit te laten over de hoogte van de maandelijkse uitkering.