Pensioenfonds KLM handelt overeenkomstig Pensioenreglement 1968

Het gaat in deze zaak om de pensioenaanspraak van de deelnemers vanaf de AOW-pensioendatum die is geregeld in het Pensioenreglement 1968 dat tot 1999 van kracht was. Volgens SPC is sprake van een te lage pensioenaanspraak als gevolg van een onjuiste toepassing c.q. wijze van berekening van de AOW-integratie door het Pensioenfonds KLM. De kantonrechter oordeelt dat er geen onjuiste toepassing is gegeven aan het pensioenreglement.

Martinair is niet verplicht om voormalig piloot met terugwerkende kracht aan te melden in pensioenregeling

Voormalig piloot van Martinair vordert in kort geding aansluiting in pensioenregeling van Martinair of vergelijkbare pensioenregeling met terugwerkende kracht tot 1 juli 2016. De voorzieningenrechter wijst dat verzoek af. De voorzieningenrechter overweegt dat het in kort geding onmogelijk is om te kunnen overzien of de primaire of subsidiaire vorderingen van werknemer kans van slagen hebben in een eventuele bodemprocedure. Ten aanzien van het vereiste spoedeisend belang stelt werknemer dat bij overlijden voor aansluiting zijn nabestaanden met een lagere pensioenuitkering zouden worden geconfronteerd. KLM heeft daar terecht tegen ingebracht dat de schadevordering op KLM met betrekking tot het pensioen dan op de nabestaanden overgaat. Dat het belasten van zijn nabestaanden de werknemer tegenstaat, is begrijpelijk, maar onvoldoende reden om thans een voorziening te treffen. Onduidelijk is of de verschillende pensioenfondsen Aegon en LifeSight een aanmelding met terugwerkende kracht accepteren, terwijl er geen loon is betaald. Of werknemer op grond van de achteraf vastgestelde overgang van onderneming alsnog recht heeft op (achterstallig) loon is, is in deze procedure niet aan de orde. Op die uitkomst kan niet vooruit worden gelopen.

UWV niet verplicht tot hogere premieovername na faillissement werkgever

Het geschil spitst zich toe op de vraag of er nog pensioenpremies zijn die voor rekening van verweerder UWV komen op grond van de premieovername bij faillissement werkgever. Tussen partijen is niet (langer) in geschil dat afdracht van het werkgeversdeel van de pensioenpremies van eiser conform de Cao ABU heeft plaatsgevonden aan [naam stichting 2]. Het UWV heeft de achterstallige premies voor zijn rekening genomen. Tussen partijen is in geschil of verweerder ook het verschil moet betalen in hoogte van enerzijds de afgedragen premies aan [naam stichting 2] en anderzijds de premies die tot aan 12 juli 2015 zijn afgedragen aan de [naam stichting 1] waar eiser – ook voor de periode na 12 juli 2015 – nog steeds aanspraak op maakt. Alleen de door de werkgever aan derden verschuldigde pensioenpremies komen voor overneming in aanmerking op grond van artikel 64, eerste lid aanhef en onder c, WW. Eiser doet voorkomen dat er nog openstaande premies zijn, maar in feite is eiser het niet eens met (de inhoud en de hoogte van de premies horend bij) de polis die door de werkgever is afgesloten en leidt tot een lagere premie-inleg voor eiser. Afsluiting van een (andere of aanvullende) pensioenovereenkomst als zodanig is geen verplichting jegens een derde in de zin van voornoemd artikel.

Geen uitzondering op wettelijke pensioenverevening

Geschil na echtscheiding. De man stelt in hoger beroep dat ten onrechte is beslist dat zijn pensioen verevend moet worden conform de WVPS. De omstandigheden waar de man zich op beroept, die volgens hem aanleiding geven voor het terzijde stellen van de Wvps, komen er in de kern op neer dat de vrouw – anders dan de man – over een groot (ondernemings)vermogen beschikt, waarmee zij op termijn in haar oude dag kan voorzien. Het hof oordeelt dat de WVPS van toepassing is. Partijen hebben de toepasselijkheid van die wet niet uitgesloten en de feiten en omstandigheden zijn ook niet zodanig dat toepassing van de wet naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Haar vermogen (de aandelen) heeft de vrouw verkregen door schenking met een uitsluitingsclausule. Dat zij de waarde van die aandelen niet hoeft te delen met de man ligt dus buiten de invloedsfeer van de vrouw. Verder heeft de vrouw onweersproken verklaard dat haar inkomsten bestaan uit de winst uit de lingeriewinkel en een jaarlijks dividend uit haar vennootschap en dat zij daarmee een gemiddeld maandelijks netto-inkomen van rond de € 2.200 heeft. Van dit inkomen moeten zij en de bij haar inwonende jongmeerderjarige zoon in hun levensonderhoud voorzien. Ook heeft de vrouw onweersproken verklaard dat zij geen pensioenvoorziening heeft en deze ook niet kan betalen, mede omdat zij vanwege gezondheidsklachten een arbeidsongeschiktheidsverzekering heeft en in stand wil laten.

Intrekking vrijstelling door bedrijfstakpensioenfonds Hibin niet terecht, vrijstelling herleeft

Diverse ondernemingen hebben een (groeps)vrijstelling van het bedrijfstakpensioenfonds Hibin (Bpf). Het bpf trekt de vrijstellingen in omdat de ondernemingen niet langer onderdeel zijn van de groep en niet voldaan zou zijn aan de eis van actuariële gelijkwaardigheid. De rechtbank oordeelt dat de vrijstellingen niet zijn verleend onder de voorwaarden dat de ondernemingen deel zijn blijven uitmaken van de CRH groep of – voor een van de ondernemingen – dat de vrijstelling daarna is verlengd zonder het groepscriterium opnieuw te benoemen. Door zich uitsluitend te baseren op de feitelijke dekkingsgraad (terwijl het ook de premiedekkingsgraad mede in ogenschouw had kunnen nemen) heeft het pensioenfonds de vereiste belangen van de deelnemers niet kenbaar in zijn afwegingen betrokken. Mede in aanmerking genomen dat als gevolg van de situatie op de financiële markten niet alleen het CRH pensioenfonds maar ook het Bpf HiBiN te maken heeft met een lagere dekkingsgraad dan 100% en een daling van dekkingsgraad tot onder het (minimum) vereist vermogen, alsmede het besluit van de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid om vooralsnog de pensioenfondsen niet te verplichten om op de pensioenen te korten, heeft verweerster naar het oordeel van de rechtbank in redelijkheid niet kunnen overgaan tot intrekking van de vrijstellingen.

Werkgever met kwart omzet bedrukte kleding valt door ontbreken hoofdzakelijkheidscriterium onder werkingssfeer MITT

Geschil over vraag of werkgever onder werkingssfeer bedrijfstakpensioenfonds MITT valt. Woltex erkent dat zij op verzoek van de klant ook bedrijfskleding bedrukt of laat borduren, en dat zij daarmee taalkundig gezien zou kunnen worden aangemerkt als werkgever in de MITT. Woltex meent echter dat de mate waarin zij deze activiteiten (doet) verricht(en) zo gering is, dat zij feitelijk gelijkgesteld moet worden aan een bedrijf dat geen activiteiten verricht die onder het Verplichtstellingsbesluit vallen. Dit standpunt volgt de kantonrechter niet. De omzet van Woltex wordt voor 60% gegenereerd door verkoop van beschermingsmiddelen, en voor 40% door verkoop van bedrijfskleding. Van die 40% kleding is ongeveer 60% voorzien van een logo of bedrijfsnaam. Daarmee moet als vaststaand worden aangenomen dat in ieder geval 24% van de omzet van Woltex bestaat uit de verkoop van bedrijfskleding met een logo of bedrijfsnaam, die Woltex daarop heeft gedrukt of laten borduren. De relevante omzet is de omzet die is behaald uit de verkoop van bedrukte en geborduurde kleding. Die is een bijna een kwart, en dat is naar het oordeel van de kantonrechter niet zo marginaal dat dit als verwaarloosbaar gekwalificeerd kan worden. De premievordering is niet verjaard. Op grond van het uitvoeringsreglement was de premie pas opeisbaar na verzending van de premienota.

Afwijzing verzoek militair arbeidongeschiktheidspensioen terecht

Ex-marinier met aangeboren afwijking van de lage rug heeft militair arbeidsongeschiktheidspensioen aangevraagd. In geschil is of Defensie dat verzoek terecht heeft afgewezen. De op de Filippijnen wonende ex-marinier vindt dat hij gehoord had moeten worden, hij begreep niet dat daarvoor een termijn was gesteld. De rechtbank stelt vast dat bij brief van 10 augustus 2020 ook per e-mail is verzocht of hij zijn bezwaren wilde toelichten op een hoorzitting. Hij heeft op 13 augustus gereageerd en een scan van de medische machtiging meegezonden. De rechtbank oordeelt dat hij niet heeft aangegeven gehoord te willen worden. Dat komt voor zijn rekening. Het beroep is ongegrond.

Beroep op hoger militair arbeidsongeschiktheidspensioen slaagt niet

Geschil over hoogte militair arbeidsongeschiktheidspensioen van militair die tweemaal naar Libanon en eenmaal naar Sinaï was uitgezonden. De militair leidt aan PTSS. Na herbeoordeling is de mate van arbeidsongeschikheid vastgesteld op afgerond 16%. De militair stelt dat dit op onjuiste gronden is gebeurd. De rechtbank overweegt dat het protocol PTSS is gevolgd. Er zijn geen redenen om het exceptieve verweer tegen het protocol te honoreren. De rechtbank verwerpt de beroepen van de militair.

Vaststelling schade na niet rechtsgeldige wijziging van streefregeling

In zijn tussenarrest van 18 februari 2020, ECLI:NL:GHDHA:2020:211 heeft het hof onder meer beslist dat de wijziging van de pensioenovereenkomst in 2004 niet rechtsgeldig tussen partijen was overeengekomen. De pensioenaanspraken van appellant moeten worden beoordeeld aan de hand van de door partijen in 1984 gesloten pensioenovereenkomst, een streefregeling. Bij de begroting van het doelvermogen dat appellant in de hypothetische situatie zou hebben opgebouwd, moet naar het oordeel van het hof uitgegaan worden van (1) toepassing van de door Nationale-Nederlanden gehanteerde fiscale minimumrekenrente van 4,4%, (2) een gelijkblijvende pensioengrondslag vanaf 2007, en (3) handhaving van de eindloonregeling na het 55ste levensjaar. Het hof veroordeelt geïntimeerde tot betaling aan appellant van een bedrag van € 136 per maand over de periode van 1 september 2011 tot zijn overlijden, en aan zijn echtgenote, als zij hem overleeft, vanaf het overlijden van appellant een bedrag van € 95 per maand tot aan haar overlijden, bij vooruitbetaling te voldoen (voor zover het gaat om nog niet verstreken termijnen) en te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de vervaldata van deze bedragen.

Wijziging eindloon naar premieovereenkomst niet rechtsgeldig; werkgever schadeplichtig

Kern van het geschil is of de werkgever de pensioenovereenkomst jegens een werknemer van eindloon naar premieovereenkomst rechtsgeldig heeft gewijzigd per 1 januari 2000. Het hof oordeelt dat geen sprake is van verjaring, afstand of schending klachtplicht. De werknemer heeft de pensioenwijziging niet stilzwijgend aanvaard. Naar het oordeel van het hof heeft Air Liquide Welding appellant onvoldoende geïnformeerd over de strekking en de gevolgen van de wijziging van de pensioenvoorziening. Evenmin is er een rechtsgeldige eenzijdige wijziging. Het hof veroordeelt de werkgever tot schadevergoeding, nader op te maken bij staat.