Geen verwijzing door rechtbank naar kantonrechter bij (pensioengerelateerde) vorderingen boven € 25.000

Eiseres vordert opgave van opgebouwd pensioen en pensioengegevens en betaling van het haar toekomende pensioendeel. Gedaagde vordert dat de rechtbank zich onbevoegd verklaart van de vorderingen van eiseres kennis te nemen en verzoekt om de zaak (op grond van artikel 71 e.v. Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv)) naar de kantonrechter te verwijzen. De rechtbank oordeelt dat het zeer waarschijnlijk is dat de vorderingen tezamen meer dan € 25.000 bedragen. De onderdelen I, II en IV vallen ook niet onder het bereik van artikel 93 onder c of d Rv (aardvordering), zodat ook daarom de kantonrechter in dit geval niet bevoegd is om de zaak te behandelen. Eiseres mocht, volgens de hoofdregel van artikel 93 sub b Rv, de vordering dus bij de civiele kamer van deze rechtbank aanbrengen en de incidentele vordering zal dus worden afgewezen. Gedaagde zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten van het incident worden veroordeeld.

Werkgever valt onder werkingssfeer metaal en techniek

Geschil over de vraag of werkgever personeelsdiensten Ysselsteyn valt onder de werkingssfeer van het bedrijfstakpensioenfonds voor metaal en techniek en de daaraan gelieerde sociale fondsen. Volgens het hof rusten de stelplicht en de bewijslast met betrekking tot de stelling dat Ysselsteyn onder het Verplichtstellingsbesluit valt in beginsel bij PMT. Dit laat echter onverlet dat op Ysselsteyn een verzwaarde motiveringsplicht rust ten aanzien van haar betwisting: van Ysselsteyn kan worden verlangd dat zij ter onderbouwing van haar betwisting voldoende gegevens verschaft, nu PMT voor het kunnen vaststellen van de feitelijke werkzaamheden van de werknemers en de beoordeling of deze onder het Verplichtstellingsbesluit vallen, afhankelijk is van de openheid die Ysselsteyn daarover betracht. Het hof bekrachtigt het vonnis van de kantonrechter dat de werkgever onder het verplichtstellingsbesluit valt.

Geen recht op premievrije voortzetting bij pensioenfonds; na opzegging door werkgever is deelname geëindigd

Geschil over de vraag of pensioenfonds SPNG verplicht is tot premievrije voortzetting van de pensioenopbouw bij arbeidsongeschiktheid van de werknemers van werkgever Itsme. Itsme heeft de uitvoeringsovereenkomst met SPNG opgezegd per 1 januari 2021. Het hof oordeelt dat naar de kern teruggebracht, het recht op premievrije deelneming is toegekend aan de deelnemer die ten minste 35% arbeidsongeschikt is en een WIA-uitkering ontvangt. Niet in geschil is dat de betrokken werknemers geen deelnemer meer waren op het moment dat zij aanspraak kregen op een WIA-uitkering. Het deelnemerschap eindigt immers indien de onderneming waar de deelnemer werkzaam is, niet langer een aangesloten werkgever is bij SPNG. Op basis van de bewoordingen en de systematiek van het Pensioenreglement geldt dat niet voldoende is dat de arbeidsongeschiktheid tijdens het deelnemerschap is ontstaan.

Werkgeefster is op basis van urenoverzichten geen achterstallig loon en pensioenpremies verschuldigd

Werkneemster maakt aanspraak op uitbetaling van gewerkte maar niet verloonde uren en verschuldigde pensioenpremies aan het pensioenfonds. Het hof stelt bij de beoordeling voorop dat werkgeefster in deze procedure de (handmatige) urenlijsten/urenoverzichten van werkneemster heeft overgelegd en de salarisspecificaties met daarop het aantal gewerkte respectievelijk uitbetaalde uren. Op basis van deze stukken kan niet worden aangenomen dat werkgeefster te weinig uren aan werkneemster heeft uitbetaald. Het hof oordeelt dat werkgeefster werkneemster geen achterstallig loon hoeft te betalen vanwege uitbetaling van te weinig uren en dat geen pensioenpremie is verschuldigd.

Mogelijke aantasting voorwaardelijke indexatie na wijziging door werkgever: schadevergoeding op te maken bij staat

Werknemer neemt deel aan de collectieve pensioenregeling van Capgemini. Het hof constateert dat Capgemini door het vervallen van de mogelijkheid om pensioen in te kopen binnen het gesepareerd beleggingsdepot (GBD) de voorwaardelijke toeslagregeling van artikel (6 en) 14 Pensioenreglement niet nakomt. De werknemer heeft evenwel geen recht tot inkoop pensioen binnen het gesepareerd beleggingsdepot. Om te kunnen bepalen of er schade is geleden zullen in de schadestaatprocedure de situatie mét en de situatie zonder de overheveling van € 3,2 miljoen uit de egalisatiereserve naar een kostendepot met elkaar vergeleken moeten worden.

Wijziging onvoorwaardelijke indexatie met voorwaardelijk element niet in strijd met aantastverbod Pensioenwet

Kern van deze zaak is of de eenzijdige wijziging van de pensioenovereenkomst van drie werknemers van de AFM rechtsgeldig is. Het hof heeft onder meer geoordeeld dat de wijziging van onvoorwaardelijke indexatie naar voorwaardelijke indexatie in strijd is met artikel 20 Pensioenwet. Het hof heeft de AFM veroordeeld tot nakoming van de oorspronkelijke pensioenovereenkomsten van werknemers. De Hoge Raad oordeelt dat een eenzijdig wijzigingsbeding als bedoeld in artikel 7:613 BW in een arbeidsovereenkomst betrekking kan hebben op wijzigingen in de pensioenovereenkomst. Of dit zo is, is een kwestie van uitleg van de arbeidsovereenkomst (inclusief pensioenovereenkomst). Daarover moet na terugverwijzing worden geoordeeld. De bijzondere bescherming van artikel 20 Pw is wat betreft toeslagverlening slechts gerechtvaardigd als daarvoor reeds vermogen verplicht is afgezonderd of had moeten worden afgezonderd. Er is geen sprake van wijziging van opgebouwde pensioenaanspraken als bedoeld in artikel 20 Pw indien, zoals hier het geval is, een in een pensioenovereenkomst toegezegde onvoorwaardelijke toeslagverlening met een voorwaardelijk element, voor de toekomst wordt gewijzigd in een voorwaardelijke toeslagverlening. Artikel 20 Pw ziet op wijziging van de pensioenovereenkomst en de daaruit voortvloeiende aanspraken, en is naar het oordeel van de Hoge Raad niet van toepassing op wijzigingen in de uitvoeringsovereenkomst.

Functioneel leeftijdsontslag geüniformeerd burgerpersoneel bij 64 jaar is leeftijdsdiscriminatie

Twee mannen zijn in 1982 en 2006 door de minister van Defensie als geüniformeerd burgerpersoneel aangesteld bij het Marine Bewakingskorps. Zij bekleden beiden inmiddels een kantoorfunctie. Hun FLO-leeftijd is (met ingang van 1 januari 2023) 64 jaar. De leeftijd dat zij pensioen ontvangen op basis van de Algemene Ouderdomswet (AOW) is 67 jaar. Het CRM oordeelt dat beide mannen al langere tijd geen zware functie bekleden. De minister maakt niet duidelijk waarom zij nog beschermd zouden moeten worden. Omdat de mannen juist willen blijven doorwerken tot hun AOW-leeftijd, hoeft de minister bij hun juist niet tegemoet te komen aan gewekte verwachtingen omtrent het FLO. Het College vindt het middel niet passend en ook niet noodzakelijk. De FLO-regeling kent een bepaling voor individuele ambtenaren om de minister om opschorting van het FLO te vragen. De minister is gehouden om, op verzoek, individuele beslissingen te nemen. Bovendien weegt het belang van de mannen zwaarder dan het belang van de minister. Als de minister de mannen op hun 64ste FLO verleent, ontvangen zij drie jaar lang een FLO-uitkering met een hoogte van 80% of 85 % van hun loon. De FLO-uitkering moeten de mannen voor een deel zelf bekostigen door hiervoor hun pensioen in te zetten. Het FLO heeft dus tot gevolg dat de mannen én drie jaar lang een lager inkomen hebben én hun pensioen voor de rest van hun leven lager is dan dat zou zijn als zij mogen doorwerken tot hun AOW-leeftijd. Dit zijn zwaarwegende financiële consequenties terwijl de mannen al jaren geen zware functie bekleden. Het belang van de minister om zijn personeelsbeleid uit te voeren op basis van uniforme regelgeving, zonder op individuele basis uitzonderingen te maken, weegt hier naar het oordeel van het College niet tegenop.

Afwijzing sollicitant wegens bereiken Indiase pensioenleeftijd 60 jaar is leeftijdsdiscriminatie

Een man wordt door een HR-medewerker die werkzaam is binnen het concern van Tata Consultancy Services Netherlands B.V. (hierna: TCS) benaderd voor de functie van senior businessconsultant. De man ontvangt vervolgens een e-mail van dezelfde HR-medewerker waarin staat dat zijn sollicitatie niet in behandeling kan worden genomen vanwege een leeftijdslimiet van 60 jaar. Het College stelt vast dat TCS de sollicitatie van de man niet in behandeling heeft genomen. Daarbij heeft zij als reden aangegeven dat zij een leeftijdslimiet van 60 jaar hanteert. Verder staat vast dat de man ouder is dan 60 jaar. TCS heeft daarom gediscrimineerd op grond van leeftijd. TCS heeft aangevoerd dat de afwijzing gebaseerd was op een fout van een beginnende HR-medewerker die refereerde aan de in India geldende pensioenleeftijd van 60 jaar. TCS heeft verder, toen zij op de hoogte was van de gebeurtenissen, haar excuses gemaakt en de man uitgenodigd om zijn sollicitatie voort te zetten. Het College overweegt daarbij dat een werkgever verantwoordelijk is voor foutief handelen van haar werknemers. TCS heeft weliswaar geprobeerd haar fout te herstellen door enerzijds haar excuses te maken en anderzijds de man uit te nodigen om zijn sollicitatie voort te zetten, maar dat kan het gemaakte onderscheid jegens de man niet ongedaan maken.

Hoger militair arbeidsongeschiktheidspensioen hoeft niet eerder in te gaan

Uitgezonden militair naar Afghanistan heeft een militair arbeidsongeschiktheidspensioen. Hij vordert verhoging van dat arbeidsongeschiktheidspensioen wegens andere klachten (tinnitus/gehoorbeschadiging). De rechtbank is van oordeel dat verweerder, nu eiser op 20 augustus 2020 heeft verzocht om een hoger invaliditeitspensioen, de verhoging van het invaliditeitspensioen gelet op artikel 15, derde lid, van het Besluit AO/IV niet eerder in kon laten gaan dan op 20 augustus 2019. De rechtbank is verder van oordeel dat de situatie van eiser niet zodanig bijzonder is dat verweerder daarin aanleiding had moeten zien eiser met toepassing van artikel 22 van het Besluit AO/IV met ingang van een eerdere datum dan 19 augustus 2019 een invaliditeitspensioen op basis van de gehoorbeschadiging/tinnitus toe te kennen. Verder stelt de rechtbank vast dat de eerste vaststelling van een invaliditeitspensioen is geschied bij besluit van 15 oktober 2018 waarbij aan eiser een invaliditeitspensioen is toegekend naar een mate van invaliditeit van 43% met ingang van 1 juni 2018. Dit besluit staat in recht vast en eiser heeft geen verzoek gedaan om terug te komen van dat besluit.

Werkgever bouw moet geschatte premies betalen aan bedrijfstakpensioenfonds en sociale fondsen

Werkgever valt onder werkingssfeer bedrijfstakpensioenfonds bouw en sociale fondsen. De werkgever heeft geen loongegevens aangeleverd. Hij stelt slechts twee maanden personeel in dienst te hebben gehad. De fondsen hebben na diverse aanmaningen de premies geschat. Werkgever moet de geschatte premies betalen.