Geen aansprakelijkheid voor advies afkoop pensioen in eigen beheer

Onderneming heeft (bedrijf) DGA geadviseerd over wetswijziging pensioen in eigen beheer. Geadviseerd is tot afkoop over te gaan. Nadien stelt (bedrijf) DGA de onderneming aansprakelijk voor schade, bestaande uit meer inkomstenbelasting betalen dan bij voortzetting. De onderneming stelt dat er geen schade is doordat afkoop per saldo gunstiger was in verband met de combinatie van inkomsten- en vennootschapsbelasting. De rechtbank oordeelt dat terecht niet alleen is gekeken naar de gevolgen voor de afdracht van inkomstenbelasting, maar ook naar de afdracht van de vennootschapsbelasting door de vennootschap. De rechtbank oordeelt dat Cash Flow met haar advies in het kader van de door eiser verstrekte opdracht heeft gehandeld zoals van een redelijk bekwaam en redelijk handelend vakgenoot in gelijke omstandigheden mag worden verwacht.

Vordering uitbetaling saldo spaarfonds afgewezen; pensioen ingekocht

Caraïbische zaak. Werkneemster van overzees ziekenhuis nam deel aan een spaarfondsregeling van Crown Life. Ennia heeft een pensioenovereenkomst gesloten met het ziekenhuis. In het toepasselijke pensioenreglement stond een overgangsregeling. Werkneemster vordert uitbetaling van het opgebouwde spaarfondssaldo. Ennia weigert uitbetaling. Ennia Caribe Leven heeft onbetwist aangevoerd dat op grond van artikel 17 lid 8 van het pensioenreglement het saldo van eiseres volledig is aangewend om backservicepensioenrechten in te kopen en dat er dus geen restantsaldo is om ineens uit te keren. Voor zover uit haar vordering moet worden afgeleid dat eiseres zich op het standpunt stelt dat artikel 17 lid 8 van het pensioenreglement ten onrechte of verkeerd op haar is toegepast, heeft zij hiertoe onvoldoende gesteld. Het gerecht wijst haar vorderingen af.

Vordering schadevergoeding militair arbeidsongeschiktheidspensioen met terugwerkende kracht verjaard

Militair heeft na ongevallen in 1994 en 1996 beperkingen ondervonden. Hij is op 1 november 2001 ontslagen. In 2003 verzoekt hij om militair invaliditeitspensioen. Op die aanvraag is geen besluit genomen. Op 13 maart 2016 verzoekt hij het opnieuw. In 2018 wordt het toegekend met terugwerkende kracht vanaf 15 maart 2015. In 2021 komt hij in aanmerking voor bijzondere uitkering op grond van de Regeling Ereschuld. Op 26 juli 2021 verzoekt hij om volledige schadevergoeding. De rechtbank stelt vast dat eiser niet weerspreekt dat de relatieve en de absolute verjaringstermijn van de vordering tot schadevergoeding zijn verstreken. De rechtbank oordeelt dat de verjaringstermijn niet is gestuit of later is aangevangen dan verweerder heeft aangenomen. Ook de redelijkheid en billijkheid maken naar het oordeel van de rechtbank niet dat de verjaring niet aan eiser mag worden tegengeworpen.

Echtscheiding na eerder geslaagd pensioenverweer; verdeling ouderdomspensioen conform huwelijkse voorwaarden

Geschil over pensioenverdeling na eerder geslaagd pensioenverweer. De rechtbank constateert dat de omstandigheden zijn gewijzigd ten opzichte van het eerder geslaagde pensioenverweer. De rechtbank spreekt de echtscheiding uit en bepaalt dat de vrouw aan de man uit hoofde van onverschuldigde betaling moet betalen een bedrag van US$ 555.502,63. Daarnaast bepaalt de rechtbank dat het als gevolg van de scheiding aan de vrouw toekomende deel van het ouderdomspensioen van de man conform de in de huwelijkse voorwaarden opgenomen mogelijkheid gedeeltelijk zal worden vervangen door een bedrag ineens gelijk aan 40% van de in het kader van zijn ouderdomspensioen uitgekeerde eenmalige betaling van US$ 555.502,63. Het aan de vrouw toekomende deel van het ouderdomspensioen van de man is gelijk aan 40%, uitgaande van het feitelijke (door de gedeeltelijke afkoop gekorte) ouderdomspensioen van de man. Het ouderdomspensioen van de vrouw zal niet worden verevend conform de Wet verevening Pensioenrechten bij scheiding. De man zal zijn medewerking verlenen aan een tijdige toezending van het ‘Formulier Mededeling van scheiding in verband met verdeling van ouderdomspensioen’ waarin is opgenomen dat géén sprake is van verevening van het ouderdomspensioen van de vrouw.

Indexatievordering wegens schending prudent person-beginsel door ABP afgewezen

Eiseres vordert een bedrag wegens gemiste indexatie. Zij verwijt het ABP dat het beleggingsbeleid in strijd was met het prudent person-beginsel. Daardoor was sprake van koersverlies en kon niet worden geïndexeerd. De kantonrechter wijst de vorderingen af.

Onvoldoende spoedeisend belang bij vordering om met terugwerkende kracht deel te gaan nemen in pensioenregeling

Werknemer is werkzaam geweest bij Martinair. Die arbeidsovereenkomst is in 2016 geëindigd. Werknemer heeft tot 1 juli 2016 in de pensioenregeling van Martinair deelgenomen. In 2021 komt in rechte vast te staan dat KLM de activiteiten van Martinair heeft overgenomen ex artikel 7:633 BW. Werknemer is in 2021 een aanbod voor een arbeidsovereenkomst gedaan. Werknemer heeft dat aanvaard. In de tussentijd heeft werknemer bij andere werkgevers gewerkt, zonder deelname aan een pensioenregeling. In kort geding vordert de werknemer om met terugwerkende kracht in de pensioenregeling opgenomen te worden. Het hof wijst de vordering af. Onduidelijk is of de werknemer vanaf die jaren recht heeft op loon en daarmee pensioenopbouw. Werknemer heeft onvoldoende spoedeisend belang. Bij overlijden kan de procedure door nabestaanden worden voortgezet.

Dwangbevel VLEP voor hoofdelijke aansprakelijkheid bestuurder ongegrond verklaard

Bedrijfstakpensioenfonds VLEP heeft (voormalig ingeschreven) bestuurder hoofdelijk aansprakelijk gesteld voor premievorderingen uit 2018 en 2019 en een dwangbevel uitgereikt. Voormalig bestuurder komt in verzet. Aan de inschrijving in het Handelsregister kan het vermoeden worden ontleend dat de ingeschreven persoon bestuurder was. Het is aan [opposant] om zijn verweer dat hij in werkelijkheid geen bestuurder was deugdelijk te motiveren, maar dat heeft hij niet gedaan. In de periode dat hij nog niet ingeschreven was – voor 27 februari 2019 – kan hem het niet melden van de betalingsonmacht van [onderneming 1] niet worden verweten. Er kan dan ook geen sprake zijn geweest van kennelijk onbehoorlijk bestuur van zijn kant in de periode van drie jaar voorafgaand aan het tijdstip waarop [onderneming 1] met haar betalingsverplichting in gebreke was met de betaling van de pensioenbijdragen. VLEP heeft geen premienota’s in het geding gebracht waaruit dit kan worden afgeleid en heeft hierover verder niets gesteld. Gelet hierop kan niet worden vastgesteld welke premienota’s opeisbaar zijn geworden in de periode dat [opposant] bestuurder was van [onderneming 1] en wanneer [opposant] ten aanzien van deze premienota’s een melding van betalingsonmacht had moeten doen. Daarom kan ook niet worden vastgesteld of, en zo ja ten aanzien van welke premienota’s, [opposant] op grond van artikel 23 lid 4 Wet Bpf hoofdelijk aansprakelijk is. Dit komt voor risico van VLEP. Het verzet van [opposant] tegen het dwangbevel van VLEP van 17 maart 2022 wordt daarom gegrond verklaard en de vordering van [opposant] om het dwangbevel buiten effect te stellen wordt toegewezen.

Verevening ouderdomspensioen inclusief indexatie

Geschil over verevening van pensioen bij scheiding. De vrouw heeft recht op uitbetaling van de helft van het door de man tijdens het huwelijk opgebouwde pensioen, ook over de verstreken periode. Beroep op rechtsverwerking, onredelijke bezwaring/benadeling en redelijkheid en billijkheid slaagt niet. De rechtbank gaat uit van de door het Pensioenfonds gehanteerde indexeringen. De man heeft op geen enkele wijze onderbouwd dat de verhogingen van zijn pensioenaanspraken het gevolg zijn van zijn individuele carrière.

Afstortingsplicht bij door vrouw aan te wijzen verzekeraar wegens verevening in eigen beheer opgebouwd pensioen

Geschil over onder meer de vraag of het door de DGA opgebouwd pensioen in eigen beheer moet worden verevend en afgestort. De rechtbank gaat bij de bepaling van de hoogte van de aanspraak van de vrouw uit van de waarde van het opgebouwde pensioen per peildatum. Weliswaar volgt uit het deskundigenbericht dat partijen het eens waren over de waarde daarvan, te weten € 3.167.000, maar de rechtbank volgt de vrouw in haar standpunt dat het deskundigenbericht op dit punt gecorrigeerd moet worden. De waarde van de pensioenvoorziening zoals opgenomen in het deskundigenbericht is namelijk onjuist berekend. Op grond van de WVPS heeft de vrouw recht op 50% van het OP en 100% van het NP en dat is onjuist vermeld in de pensioenberekening. De rechtbank is van oordeel dat afstorting van de man kan worden gevergd, omdat gedaagde in het licht van de stellingen van de vrouw onvoldoende heeft onderbouwd dat er onvoldoende liquide middelen aanwezig zijn om de afstorting te effectueren en dat de benodigde liquide middelen niet kunnen worden vrijgemaakt of van elders kunnen worden verkregen zonder de continuïteit van de onderneming in gevaar te brengen. De rechtbank veroordeelt gedaagde om zorg te dragen voor afstorting van een nog door [A] te herberekenen bedrag uit hoofde van pensioenverevening bij een door de vrouw aan te wijzen levensverzekeringsmaatschappij, binnen één maand na de datum van de herberekening van [A].

Werkgever met beperkte modeactiviteiten valt niet onder werkingssfeer MITT

Waar het in deze procedure in hoofdzaak over gaat, is de vraag of de verplichtstelling voor deelname aan MITT ook geldt indien de activiteiten van de betreffende onderneming slechts een klein of zelfs een verwaarloosbaar aandeel in de bedrijfsactiviteiten uitmaken. Niet in geschil is dat – strikt volgens de tekst van het Besluit – een onderneming die slechts een beperkt of zelfs een verwaarloosbaar deel van haar omzet uit bedrijfsactiviteiten haalt die onder de betreffende definitie van het Besluit vallen, onder de verplichtstelling valt en dat is ook precies wat MITT in deze procedure betoogt. De verplichtstelling kent geen hoofdzaak-criterium. Het staat vast dat de onderneming activiteiten verricht waarop de werkingssfeer betrekking heeft. Het aandeel daarvan in de omzet is volgens het vonnis minder dan 5%. De rechtbank overweegt dat er bij een verplichtstellingsbesluit dat geen hoofdzaakcriterium kent sprake kan zijn van een zekere ondergrens, waarbij het aandeel van de betreffende activiteit ten opzichte van het totaal en de vraag of de betreffende activiteit tot de hoofdactiviteiten van de onderneming behoort of niet, van invloed kunnen zijn op de beoordeling. De stelling van MITT dat ook bij een verwaarloosbaar percentage van minder dan 1% de betreffende onderneming zich verplicht dient aan te sluiten bij MITT, is onhoudbaar. De rechtbank concludeert dat de onderneming niet verplicht aangesloten is bij Bpf MITT.